اسیدنیتریک همان اسید 63 درصد واسید سولفوریک همان اسید 98 درصد است.

اولا هر دو اسید قدرت اکسید کنندگی بسیار بالایی دارند یعنی باعث آسیب ساختاری به سطح فلزات می شوند. دوما، محصول واکنش رسوب زدایی و برهم کنش آنها با فلزات، ایجاد گازهای نیتروژن دار و اکسید گوگرد تحت شرایطی است که بسیار سمی هستند.(اتفاقا هر روزه این گازها که محصول واکنش سوختن ناقص سوخت‌های دیزلی هستند؛ درهوای آلوده تهران سنجش می‌شوند.)

از طرف دیگر، وقتی اسیدی می تواند در عملیات رسوب زدایی کارایی بیشتری داشته باشد که محصول انحلال رسوب در آب، حلالیت بیشتری نسبت به قبل داشته باشد. مثلا اگر برای حل کردن رسوب کربنات کلسیم از اسید سولفوریک استفاده کنیم در این حالت رسوب حل می شود ولی محصول واکنش، سولفات کلسیم و آب و گاز کربنیک است که مجددا خود سولفات کلسیم حلالیت کمی در آب دارد. به این دلیل است که اسید کلریدریک برای رسوب زدایی نسبت به بقیه ارجحیت دارد.