در مقیاس مولکولی برهمکنش یک زوج کاتیونی مانند کلسیم یا منیزیم با یک آنیونی نظیر کربنات، سولفات، اگزالات و نظایر آن،می تواند نمکی تشکیل دهد که حلالیت آن در آب کم باشد.اساس تشکیل رسوب تجمع این محصولات بر روی همدیگر در سطح به‌دلیل حلالیت کم آن‌ها درون آب است. رفته رفته سطح قطعه بر اثر این تجمعات مولکولی، زبرتر و دارای ناصافی بیشتر می‌شود؛ وهمان طور، سرعت رسوب گذاری هم بیشتر می‌شود. دقیقا مثل سماوری که ما در زندگی روزمره از آن بسیار استفاده می‌کنیم. سماور نو دیرتر رسوب می‌گیرد اما زمانی‌که رسوب کمی بر سطح دیواره نشست سرعت رسوب‌دهی سماور هم بیشتر می‌شود.

 علت ازدیاد سرعت رسوب گذاری اولا به نمک‌های با حلالیت کم در آب و دوما زبری و ناصافی سطح مرتبط می باشد. البته دما هم بی تاثیر نیست؛ ولی به‌طور کلی با افزایش دما، حلالیت عمده مایعات و جامدات در آب افزایش می‌یابد؛ اما برای برخی نمک‌ها رفتار برعکس دارند. مثلا برای سولفات سدیم با افزایش دما حلالیت کم می‌شود.